organizmów jednokomórkowych
Encyklopedia PWN
przebieg ewolucyjnego różnicowania organizmów jako rezultat wyodrębniania się nowych linii rozwojowych i wymierania innych.
trzeci i ostatni okres (jednostka geochronologiczna) ery mezozoicznej, trwający od ok. 135 do 65 mln lat temu; również nazwa systemu (jednostka chronostratygraficzna) obejmującego skały powstałe w tym czasie.
pierwotniaki, Protozoa,
jednokomórkowe lub kolonijne organizmy o typowej eukariotycznej (eukarionty) organizacji komórki;
anat. narządy służące do wydalania poza obręb organizmu zbędnych i szkodliwych produktów przemiany materii;
archaik
geol. pierwsza wielka jednostka czasu (jednostka geochronologiczna) w dziejach Ziemi; trwał od ok. 4 mld do 2,5 mld lat temu; także jednostka chronostratygraficzna (eonotem) obejmująca powstałe w tym czasie skały.
[gr. archaikós ‘staroświecki’, archaíos ‘starożytny’],
era archaiczna, eon archaiczny, azoik, archeozoik,
prokarionty, organizmy prokariotyczne,
biol. grupa jednokomórkowych organizmów niemających wyodrębnionego z cytoplazmy jądra komórkowego oraz organelli komórkowych typowych dla eukariontów, takich jak: mitochondria, chloroplasty, aparat Golgiego, retikulum endoplazmatyczne.
